مشاوره خانواده: خانواده تا چه حد میتونه روی نظرات فرزندان نظارت داشته باشه؟

سلام برشما همراه نوجوان. از اینکه مجددا مورد انتحاب شما هستیم،خوشحالیم و سپاسگذار اعتماد شما هستیم.
دوست عزیز، خوشحالم که در مورد قبلی موفق عمل کردید و جریان پرالتهاب قبلی رو به پایان رساندید. و قبل از پاسخ به سوال جدیدتون،لازمه یاد اور بشم که سوالات شما هرچه که باشد،برای ما مهم بوده و ما ان مسئله رو کامل بررسی میکنیم و ضمن درک دغدغه شما، با اهمیت ویژه قایل شدن برای ان، ارزشمندی شما رو اثبات میکنیم و هیچگاه به خودمان اجازه برخورد سطحی با مسائل رو نخواهیم داد. لازمه بدونید که شرط اصلی و پایه برای مشاوره همدلی هست،همدلی یعنی مشاور بتونه مشکل رو از زاویه دید مراجع ببینه و با همان احساس و درک همان شرایط و حساسیت،و همراه شدن با مراجع،به او کمک کنه. لذا در مشاوره سوال مهم و کلیشه ای مطرح نمیشه و تقاضاهای مراجع برای ما فوق العاده اهمیت خواهد داشت. در مورد پاسخ به سوال تون، انتظار میرفت باتوجه به راهنمایی های قبلی، ارتباط شما با این دوستتون کمی کمرنگ شده باشه و شما همچنان به دنبال راضی کردن ا نباشید و یا جلوگیری از ناراحتی های او، اولویت و اساس رفتار شما نباشه. همانطور که اشاره کردید، تقاضاهای دوستتون منطقی و در حیطه چارچوب اصولی نبوده و نیست. علاقه شما هم نباید شما رو مجاب به همراهی با این فرد بکند چرا که ایشون معیارها و صلاحیت لازم رو برای دوستی ندارند و اگر شما قصد ادامه ارتباط را دارید و میخواهید که ضربه نخورید باید کنترل زیادی در خواسته های ایشان اعمال کنید و رابطه رو محدود کنید. اینکه این دوست تان چه مشکلی دارد،در حیطه اظهار نظر ما نیست، ما الان اجازه دارم فقط به شما پیشنهاد و راه حل بدیم.
لذا به طور کلی عرض میکنم:
1. شما تا زمان ازدواج و استقلال در چارچوب و تحت اختیار و لوای خانواده تون هستید و اگر میخواهید مسیر سلامت رو در پیش داشته باشید باید با خانواده همراه و هماهنگ بوده و جز اولویت هایتان باشد. در موارد جزیی جدایی هم نیاز به اجازه دارید.
2. نیاز به دوست و انیس از نیازهای اساسی هر فرد بوده و سهم مهمی در سلامت روان اوخواهد داشت. این مسئله رو جدی بگیرید و با انتخاب جایگزین مناسب، صمیمیت خودتان را با این فرد کاهش بدید. البته باز هم میتوانید ایشان را دوست داشته باشید ولی پیروی و همراهی و دلسوزی برای خواسته ها و عقاید وی، ممنوع میباشد.
3. ما مسئول ناراحتی هیچ کس نیستیم. این خود افراد هستن که مسئولند. ما فقط وظیفه داریم طبق شرایط و مصالح تصمیم گرفته و عمل کنیم. فرد مقابل هم مختار است عاقلانه دلایل ما را بپذیرد یا کودکانه و خودخواهانه ،و بدون هیچ فکری با ما برخورد کرده و بدون تفسیر درست واقعیت خود را ازار دهد و بی جهت اعلام نارضایتی کند. همیشه بیاد داشته باش ما مسئول خودمان هستیم نه احساس و اشتباه دیگران.
4. حتما تاکید میکنم مهارت نه گفتن رو تمرین کن زیرا اگر این روند رو دنبال کنی در اینده در مورد تقاضاهای نامعقول دیگران دچار مشکل خواهی شد. در اخر به شما توصیه میکنم با شهامت و بدون هیچ ترسی از ناراحتی دوستت، به او نه بگویی و تصمیم هر سفری رو به خانواده ت واگذار کنی.
شاد و موفق باشید.

بیشتر بخوانید:
گفتن « نه» مهارت می‌خواهد